Nigdy się nie zgodzę z zaszufladkowaniem jednego z największych pisarzy XX wieku do gatunku sci-fi mimo iż twierdzi tak znakomita większość.

Na początku był album. Pamiętam, że rzuciłem tylko spojrzenie na nieznane mi nazwisko i zacząłem oglądać. To były czarno-białe fotografie nieznanego mi francuskiego fotografa. Były idealne.

Lubię skonstruowane na własny użytek powiedzenie, że artysta, jakikolwiek artysta, widzi świat oczyma duszy. Innymi słowy to, co wewnątrz to na zewnątrz. Obraz nie powstaje jakbyśmy mogli przypuszczać mimo iż pozornie wszystko na to wskazuje z zewnątrz.

Andrzej Troc zadaje sobie pytanie: Czym jest człowiek. Fundamentalne pytanie: Kim jestem?, odradza się w tym malarstwie jak w żadnym innym. Trzema przewijającymi się tematami w jego twórczości są: Klejnoty (ludzie), Drzewa, Ptaki/Anioły.

Sztuka/twórczość komputerowa, nie jest tworem próżni czy twórczej próżności, jest symptomem czasu, jest jego nowym narzędziem. Jeśli można było używać pokrytych farbą ludzkich ciał, by malować obrazy „uznane” przecież za dzieła sztuki, to technologia/technika komputerowa, również nadaje się do „uprawiania” sztuki.