Lubię skonstruowane na własny użytek powiedzenie, że artysta, jakikolwiek artysta, widzi świat oczyma duszy. Innymi słowy to, co wewnątrz to na zewnątrz. Obraz nie powstaje jakbyśmy mogli przypuszczać mimo iż pozornie wszystko na to wskazuje z zewnątrz.

Sztuka/twórczość komputerowa, nie jest tworem próżni czy twórczej próżności, jest symptomem czasu, jest jego nowym narzędziem. Jeśli można było używać pokrytych farbą ludzkich ciał, by malować obrazy „uznane” przecież za dzieła sztuki, to technologia/technika komputerowa, również nadaje się do „uprawiania” sztuki.